W wieku Aniuma, obowiązki starszego kanclerza powinny ograniczać się do dawania strategicznych porad. Jednak od czasów Rozliczenia, ten charyzmatyczny elf wrócił do czynnego życia, aby pomóc swym ludziom i spełnić marzenie o ostatniej, wspaniałej przygodzie.

Blackdog w przeszłości prowadził wiele podejrzanych interesów i czasami nawet inne elfy trzymają się od niego z daleka. Mimo to jest lojalny wobec swych bliskich. Przez lata wiele podróżował i zdobył wielu ciekawych przyjaciół ze wszystkich stron.

Callis to zimny i nie okazujący emocji mężczyzna. Cechy te są bardzo pomocne w czasie polowania. Choć jego tendencja do aroganckiego wytykania błędów innym sprawia, że Callis nie ma bliskich przyjaciół, to jest bardzo szanowany z powodu swych umiejętności łuczniczych.

Erensar szkolił się i walczył u boku Gelu, słynnego elfickiego bohatera. Nigdy jednak nie zyskał sławy, choć czuł, że był lepszym łucznikiem. Teraz, po wyjściu z cienia Gelu, nareszcie nadeszła jego kolej.

Fathrim w pośpiechu opuścił Erathię i spędził kilka lat na wędrówkach zanim zamieszkał wśród elfów. W czasach Rozliczenia wykazał się wielką śmiałością niemal do ostatniej chwili pomagając innym przejść przez portale. Zadziwiający akt odwagi jak na kogoś oskarżonego o morderstwo.

Gillion, renegat, który dla elfów był zarówno wrogiem jak i bohaterem, przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji zawsze rozważał potencjalne zyski. Ostatnio przeszedł wewnętrzną zmianę i stał się żarliwym obrońcą natury.

Ignatius służył niegdyś demonicznym Kreeganom, w zamian za możliwość wyładowania swej legendarnej furii. Gdy skończył się czas Rozliczenia, elficcy uzdrowiciele przywrócili go do zdrowia. Uleczyli także jego szaleństwo, tłumacząc iż było ono wynikiem klątwy rzuconej na jego matkę zanim się urodził.

Ivor jest dumny z tego, że historia jego rodu sięga czasów Ciszy. Choć pochodzi z elfickiej arystokracji, pozostaje łucznikiem – zresztą jednym z najlepszych – który walczy o chwałę swojej rasy (i swoją, rzecz jasna). Niestety zniszczenie AvLee i utrata majątku, nie zmniejszyły jego arogancji.

Kyree zgłasza się na ochotnika do każdej misji zwiadowczej. Często na całe dnie znika z obozu, aby obserwować granice. Pociągają go leśne ostępy, gdzie może obserwować rośliny i zwierzęta oraz cieszyć się ciszą i spokojem.

Kiedy Merlith był jeszcze chłopcem, jego wioska padła ofiarą bitwy pomiędzy Leśną Gwardią a armią Nieumarłych. Na całe szczęście elficcy żołnierze znaleźli go przy ciałach jego rodziców. Zaadoptowali ludzkiego chłopca i wyszkolili go na doskonałego łucznika.

Ryland, weteran niezliczonych kampanii wojskowych, był pierwszym (i do teraz jedynym) człowiekiem, który został wyznaczony przez Radę Starszych na stanowisko dowódcy Leśnej Gwardii. Niektórzy z jego podwładnych żartują, że Ryland to tak naprawdę elf, który po śmierci przypadkowo odrodził się w ciele człowieka.

Theritos jest może chwalipiętą, ale ma powody do dumy z powodu swym niezwykłym zdolnościom do walki. Bezustannie, nawet w czasie walki, prowokuje swoich przeciwników czekając aż popełnią fatalny błąd, który będzie mógł wykorzystać. Niestety jego arogancja sprawia, że często chcą go zabić również jego sprzymierzeńcy.

Awanina zawsze była po trosze chłopczycą. Będąc dzieckiem uwielbiała bawić się w wojnę z elfickimi chłopcami i nie zmieniła się wiele po osiągnięciu dojrzałości. Do dnia dzisiejszego największą przyjemność sprawia jej wspinanie się po drzewach i wyprowadzanie wroga w pole.

Rodzice Enethrae mieli nadzieję, że ich córka wyjdzie kiedyś za mąż i stanie się prawdziwą damą. Lecz ona miała inne plany. Opowieści z dzieciństwa ciągnęły ją do elfickich lasów i zakochała się w pełnym przygód życiu.

Gwedymyr spędziła większą część swego życia jako niewolnica w podziemiach Nighonu. W czasie Rozliczenia uciekła swym okrutnym władcom i przysięgła, że od tej pory będzie walczyć z każdym kto próbuje zniewolić innych. Za każdym razem gdy znajdzie jakąś jaskinię, musi poszukać w niej wrogów.

Ilia zwykle sympatyzuje z obiema stronami jakiegoś sporu, gdyż według niej każdy ma trochę racji. Dzięki temu jest dobrym rozjemcą, ale ponieważ Ilia nigdy całkowicie nie potępiała swoich wrogów, niektórzy obawiają się, że może w każdej chwili zmienić stronę.

Kamiana, jako najmłodsza z szóstki dzieci, dorastała ucząc się posługiwania łukiem i walki mieczem. Podobnie jak jej rodzeństwo, z pobudek patriotycznych zdecydowała się zostać łuczniczką. A poza tym i tak nie interesowała się niczym innym.

Lindette to osoba, która zawsze szuka dziury w całym i oczekuje najgorszego. Ale pozostali łucznicy pogodzili się z jej pochmurnym spojrzeniem na świat, gdyż zawsze jest gotowa, gdy nadchodzi zagrożenie.

Niezależnie od tego ile wojen stoczyła Mephala, zawsze czekała na nią kolejna. W końcu straciła serce do walki. Aż nadszedł czas Rozliczenia. Obecnie dalej walczy w obronie swego ludu, ale chce także w jakiś sposób na nowo rozpalić swą młodzieńczą pasję.

Neska spędziła wiele lat jako kusznik w armii Erathii przebrana za mężczyznę, gdyż wieśniaczki nie były dopuszczone do służby wojskowej. Niemal śmiertelnie ranna dostała się pod opiekę elfickiego uzdrowiciela, który odkrył jej tajemnicę i zaproponował wstąpienie do elfickiej Leśnej Gwardii, gdzie mogłaby walczyć dla wspólnego dobra.

Początkowo Pyral zajęła się łucznictwem dla sportu. Jej umiejętności okazały się tak niesamowite, że jej ludzie praktycznie zmusili ją, by została łuczniczką. Jednak w dniu kiedy zabiła swojego pierwszego wroga, przestała strzelać dla przyjemności.

Shyn była ‘dzikim dzieckiem’, które dorastało w lesie, bez kontaktu z ludźmi, aż do chwili gdy znalazł ją elficki łowca. Nauczył ją mowy, korzystania z łuku i życia pośród innych, ale ta dziwna dziewczyna wciąż czuje się najlepiej między leśnymi zwierzętami.

Snowjay jest jedynym dzieckiem sławnego rycerza i elfiej księżniczki, którą kochał on bardziej niż życie. Ich tragiczna śmierć została opisana w wielu pieśniach, które cały czas przypominają Snowjay o doznanej stracie. Obecnie pragnie jedynie pomagać swemu ludowi w czasach potrzeby, a jednocześnie zachować anonimowość.